Meer ervaringen vanuit Vietnam

Week 4 in Vietnam ben ik begonnenmet een tripje naar Chau Doc samen met Paulien. Zondag en maandag zijn onze vrije dagen alhoewel de maandag vaak gebruikt wordt om de projecten door te spreken en voor te bereiden. Heerlijk om er even uit te zijn. Een reis van 31/2 uur, aankomen op het grote busstation en dan geen idee hebben waar je heen moet. Een vriendelijke Viefnamees heeft een transport per scooter voor ons geregeld naar het hotel inclusief de prijs. Een ervaring op zich. Na inchecken zouden we vanuit hotel een boottocht over de rivier maken en viskwekerijen, drijvende dorp en arabische gedeelte bezoeken. Ook het transport zou vanuit hotel geregeld worden. Dat hebben ze ook keurig gedaan, alleen hadden ze er niet bij vertelt dat dat per fiets met bakje zou zijn. Daar past misschien 1 vietnamees in maar geen 2 west europeanen. Hilarisch.
In de avonduren door de stad gelopen en belanden op een Vietnamese begrafenis. We werden uitgenodigd om erbij te komen zitten. We voelden ons een beetje opgelaten maar het was wel bijzonder om zoiets mee te mogen maken.
Heerlijk geslapenin een hotel met airco en een warme douche. De volgende dag een tour per scooter gemaakt langs de rijstvelden, lotusvelden, Sam Mountain. De tour afgesloten met een prachtige boottocht door het forrest waar je alleen nog maar het geluid van de vele verschillende vogelshoorde. Adembenemend. Onze gids kon goed Engels en stopte overal om dingen aan te wijzen ente vertellen. Erg leuk en leerzaam.
In de middag weer richting Can Tho. Met het transferbusje dat ons naar het huis zou brengen 3 kwartier onder weg geweest terwijl het maar op 5 minuten rijden van het busstation ligt. Alle mensen in het busje hebben het adres gelezen en hadden er een Vietnamese mening over. Uiteindelijk zijn we als laatste weggebracht.
De volgende morgen met Lien en Lotte mee geweest naar NipCau. Een project waar lichamelijk gehandicapte mensen van kokos allerhande artikelen maken. Zij krijgen Engelse les om met de toeristen te kunnen praten. Een mooi project met super gemotiveerde mensen. Helaas ligt de productieop dit moment stil omdat er onvoldoende verkocht wordt. Jammer hoor. De bewoners willen zelf zo graag. S' middags naar city orphanage geweest. Dit blijft een project waar mijn hart ligt. Daar is zoveel aandacht, liefde en genegenheid te geven. Ik vind het ontzettend moeilijk om mijn liefde, aandacht en genegenheid te verdelen want ik weet nooit waar ik moet beginnen. Ik wil ze het liefst allemaal evenveel en tegelijk alles geven. Een onmogelijke opgave. Dus dan proberen tevreden te zijn met hetgeen je wel hebt kunnen doen.
Vandaag met Phuong bekeken waar de verschillende projecten op dit moment het meest behoefte aan hebben en waar het geld van de collecte en van wat de kinderen op school sparen aan besteedt gaat worden.
Er gaan nieuwe schoolboeken aangeschaft worden, fans voor Nip cau, geld voor charity hospital, geld voor charityschool voor eten en drinken. Helemaal top.
Woensdag met Paulien, gestart in Charity hospital met ontbijt met de lokale vrijwilligers. Praten met handen en voeten en genieten van het heerlijke vegetarische eten. Al gauw was het tijd om eten op te scheppen aan de patienten en hun familie. Altijd weer een leuke maar erg warme aangelegenheid. De mensen geven aan hoeveel scheppen rijst ze graag willen hebben en de lokale vrijwillergs vinden het nog wel eens leuk om ons een beetje te plagen met het tellen in hetvIetnamees. Vervolgens geven van Engelse les aan een aantal mensen. Deze dag liepen er onzettend veel artsen in opleiding rond en een van hen bleef eerst even kijken en schoof vervolgens aan, pakte een papier en zijn pen en ging ijverig mee zitten schrijven. Geweldig om te zien. s' Middags een supriseparty voor Paulien voor haar verjaardag. Na het feestje op naar Pagode. Een gedeelte van deze Pagode is weeshuis. De kinderen komen uit school, doen hun kleren uit, worden door ons buiten met koud water gewassen, afgedroogd en krijgen kleren aan. Deze kinderen hebben niets van zichzelf zelfs de kleren die ze dragen komen uit een gezamenlijke kast. Ook hier is het heerlijk om de kinderen met begrip, liefde, aandacht en genegenheid te ondersteunen en ze te snappen. Na het wasritueel is er vaak nog wel tijd over voor een spelletje, kleuren of iets anders. De meeste kinderen genieten ook wel van deze aandacht. Ik ervaar het als schrijnend dat deze kinderen niets van zichzelf hebben. Pffff..
Donderdag gestart met Kindergarden. Twee groepen met peuters en kleuters. Een leuk project waar de nadruk ligt op het spelen, zingen en woordjes in het Engels. Kinderen in aanraking rengen met de Engelse taal.
Tussen de middag met Chau op jacht geweest naar cadeautjes. Achter op de scooter naar de lokale marktjes. Samen met Chau gegeten bij hospital. En einedlijk iemand die mij na een hoop gelach om mijn gestuntel met de stokjes een lepel gaf. Joepie
De dag geëindigd in cithorphanage. Op mijn manier weer mijn bijdrage geprobeerd te leveren. Ik ben in mijn element bijde vrouwen en mannen. Ik vind het fijn als ik zie dat het eten geven goed gaat en dat het met rust gaat en zonder dwang. Ook het spelen met de mannen vind ik een uitdaging. Leuk om ze uit te dagen om met de bal te spelen of met de blokken. Vrijdag zijn we vertrokken voor een lang weekend bounty eiland Phu Quoc met Stefanie, Lotte en Yemoi.