Tempel van Cao Dai en CuChi
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
19 April 2014 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
De tempel van CaoDais en de tunnelsvan CuChi
Vandaag de wekker weer gezet omdat ik om 8 uur paraat moest staan voor mijn laatste dagtocht vanuit HoChiMin city. Bezoeken van de tempel van CaoDais (hoog paleis) is een ervaring op zich. Het is een geloof dat voortkomt uit boeddhisme, confucianisme, taoïsme, voorouderverering en het christendom. De architectuur van de tempel is een mengeling van oosterse en westerse stijlen een prachtig gebouw waarbij je je ogen uitkijkt naar al het beeldhouwwerk. De schoenen moeten al ver voor de tempel uit en als het dan buiten erg warm is dan zijn de tegels dat dus ook. Hard lopen naar de tempel dus. Om 12.00 uur begon de ceremomie. Bijzonder om mee te mogen maken hoor. Een samenspel van muziek, zang en gebed waarbij de gelovigen op de grond zitten en in het wit gekleed zijn.De Cao Dai geloofden dat God in drie openbaringen voorr de mens verscheen.
Na dit bijzondere schouwspel te hebben ervaren volgde er een lunch. Na de lunch op naar de bossen van CuChi. Zoals al eerder aangegeven wordt de oorlog de Amerikaanse oorlog genoemd en zijn de Vietnamezen er erg op gebrand dit vaak te benadrukken. Het wordt er eenzijdig belicht en het leed en verdriet van de Amerikanen wordt graag vergeten. De tunnels zijn bij elkaar 200 km lang en bestonden uit drie lagen. De diepste laag was 9 meter diep. Alles met de hand uitgeggraven. In tunnels was alles aanwezig, bunkers voor vrouwen en kinderen, ziekenhuizen, keukens, theaters, slaapzalen, enzv. Een deel van de tunnels is door de Amerikanen platgebombadeerd of vernietigd met Orange. De littekens zitten nog diep. De vietcong heeft veel gruwelijke boobytraps gezet waarvan we er een aantal gezien hebben. Afgrijselijk.
Deze excursie heeft diepe indruk op me gemaakt. Je kon nog een stuk door de gangen heen kruipen maar deze zijn zou nauw dat je je echt niet meer kan omkeren dat moet deze claustrofoob maar niet doen.
Als eten werd in die tijd Tapioca gebruikt en thee. We mochten een hapje mee-eten en het smaakte best goed misschien ook wel omdat we inmiddels behoorlijk trek hadden hoor evenals de muggen want binnen5 minute waren we allemaal helemaal lek geprikt.
En dan een lange busreis terug naar HCMC. Het is " maar" 70 km maar wel over hele andere wegen dan wij gewend zijn. Twee uur later zijn we dan eindelijk terug in HCMC. Wat wen ervaring is dat zeg omin spitstijd deze stad binnen te komen. De gids vertelde dat er 10 miljoen mensen wonen en er 6 miljoen scooters rijden. Ik hoop dat jullie je iets kunnen voorstellen wat dat in het verkeer betekent. Hoe duurder en nieuwer de scooter van de jongen hoe mooier zijn vriendinnetje (aldus de gids) . Ik had geen zin meer om ergens te gaan zitten eten en besloot een subwayhap mee te nemen die ik onderweg naar het hotel tegen kwam. Haha deze hap kost meer dan uit eten in een restaurant. Het regensiezoen lijkt in aantocht. Ook vandaag weer een flinke stortbui gehad. Gelukkig in de bus weinig last van gehad.
Vandaag de wekker weer gezet omdat ik om 8 uur paraat moest staan voor mijn laatste dagtocht vanuit HoChiMin city. Bezoeken van de tempel van CaoDais (hoog paleis) is een ervaring op zich. Het is een geloof dat voortkomt uit boeddhisme, confucianisme, taoïsme, voorouderverering en het christendom. De architectuur van de tempel is een mengeling van oosterse en westerse stijlen een prachtig gebouw waarbij je je ogen uitkijkt naar al het beeldhouwwerk. De schoenen moeten al ver voor de tempel uit en als het dan buiten erg warm is dan zijn de tegels dat dus ook. Hard lopen naar de tempel dus. Om 12.00 uur begon de ceremomie. Bijzonder om mee te mogen maken hoor. Een samenspel van muziek, zang en gebed waarbij de gelovigen op de grond zitten en in het wit gekleed zijn.De Cao Dai geloofden dat God in drie openbaringen voorr de mens verscheen.
Na dit bijzondere schouwspel te hebben ervaren volgde er een lunch. Na de lunch op naar de bossen van CuChi. Zoals al eerder aangegeven wordt de oorlog de Amerikaanse oorlog genoemd en zijn de Vietnamezen er erg op gebrand dit vaak te benadrukken. Het wordt er eenzijdig belicht en het leed en verdriet van de Amerikanen wordt graag vergeten. De tunnels zijn bij elkaar 200 km lang en bestonden uit drie lagen. De diepste laag was 9 meter diep. Alles met de hand uitgeggraven. In tunnels was alles aanwezig, bunkers voor vrouwen en kinderen, ziekenhuizen, keukens, theaters, slaapzalen, enzv. Een deel van de tunnels is door de Amerikanen platgebombadeerd of vernietigd met Orange. De littekens zitten nog diep. De vietcong heeft veel gruwelijke boobytraps gezet waarvan we er een aantal gezien hebben. Afgrijselijk.
Deze excursie heeft diepe indruk op me gemaakt. Je kon nog een stuk door de gangen heen kruipen maar deze zijn zou nauw dat je je echt niet meer kan omkeren dat moet deze claustrofoob maar niet doen.
Als eten werd in die tijd Tapioca gebruikt en thee. We mochten een hapje mee-eten en het smaakte best goed misschien ook wel omdat we inmiddels behoorlijk trek hadden hoor evenals de muggen want binnen5 minute waren we allemaal helemaal lek geprikt.
En dan een lange busreis terug naar HCMC. Het is " maar" 70 km maar wel over hele andere wegen dan wij gewend zijn. Twee uur later zijn we dan eindelijk terug in HCMC. Wat wen ervaring is dat zeg omin spitstijd deze stad binnen te komen. De gids vertelde dat er 10 miljoen mensen wonen en er 6 miljoen scooters rijden. Ik hoop dat jullie je iets kunnen voorstellen wat dat in het verkeer betekent. Hoe duurder en nieuwer de scooter van de jongen hoe mooier zijn vriendinnetje (aldus de gids) . Ik had geen zin meer om ergens te gaan zitten eten en besloot een subwayhap mee te nemen die ik onderweg naar het hotel tegen kwam. Haha deze hap kost meer dan uit eten in een restaurant. Het regensiezoen lijkt in aantocht. Ook vandaag weer een flinke stortbui gehad. Gelukkig in de bus weinig last van gehad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
